Iran

Spis treści

Wnioski

Okres badawczy: 01.10.2021 – 30.08.2022

W Iranie to głównie państwo jest odpowiedzialne za łamanie praw konwertytów z islamu na chrześcijaństwo, a w mniejszym stopniu społeczeństwo i rodziny chrześcijan. Rząd postrzega irańskie chrześcijaństwo jako próbę podważenia islamu i islamskiego reżimu Iranu przez kraje Zachodu. Przywódcy chrześcijańskich grup konwertytów, jak również wspierający ich członkowie i chrześcijanie innych wyznań, są zatrzymywani, stawiani przed sądem i skazywani na długie wyroki więzienia za „przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu”. Historyczne wspólnoty chrześcijan ormiańskich i asyryjskich są uznawane i chronione przez państwo, ale traktowane jako obywatele drugiej kategorii. Cierpią z powodu dyskryminacji wobec prawa, np. poprzez zakaz używania języka perskiego dla praktyk religijnych lub w drukowanych materiałach chrześcijańskich. Bycie muzułmaninem jest wymogiem w większości miejsc pracy, zwłaszcza w administracji państwowej. Ponadto historyczne wspólnoty chrześcijańskie nie mogą kontaktować się z chrześcijanami nawróconymi z islamu (mówiącymi po persku), a konwertytom nie wolno uczestniczyć w nabożeństwach kościołów tradycyjnych.

Profil kraju w PDF

Poniższy profil kraju jest przetłumaczonym fragmentem z Country Dossier World Watch Research, działu badawczego Open Doors. Kompletne lub skrócone dossier w języku angielskim można pobrać tutaj.

  Profil kraju w PDF

  Skrócony profil w PDF

Spis treści

1. Tło

Iran stał się republiką islamską z chwilą odsunięcia od władzy szacha podczas rewolucji w 1979 r. i przejęcia kontroli przez szyickich duchownych islamskich. Jednocześnie zakazano wpływów zachodnich (rozumianych jako chrześcijańskie) w kraju. Obecnie najwyższym rangą i najbardziej wpływowym duchownym jest Najwyższy Przywódca Ajatollah Ali Chamenei. Wycofanie się USA z porozumienia nuklearnego z Iranem (oficjalnie nazywanego Joint Comprehensive Plan of Action, czyli JCPOA) w 2018 roku doprowadziło do przywrócenia sankcji. Spowodowało to spadek wartości irańskiej waluty (rial) i znaczne pogorszenie stanu irańskiej gospodarki. Rosnące napięcie doprowadziło do złamania przez Iran warunków porozumienia i do ‘wojny w cieniu’, w wyniku której w styczniu 2020 roku USA zamordowały między innymi najbardziej wpływowego irańskiego dowódcę wojskowego, generała dywizji Qasema Soleimaniego. Obecny rząd USA jest skłonny powrócić do JCPOA, ale od września 2022 roku stanowisko Iranu jest niejasne. Wynika to częściowo z polityki wewnętrznej, w której istnieje podział na islamską lewicę (reformatorzy) i prawicę (pryncypialiści) oraz polityków środkach – pragmatyków. Jednak to Najwyższy Przywódca Chamenei, pryncypialista, pociąga za wszystkie polityczne sznurki. Mianuje on Radę Strażników, która ma prawo weta w stosunku do całego ustawodawstwa parlamentarnego, a także sprawdza wszystkich kandydatów na stanowiska polityczne, w tym do parlamentu. Od lat tysiące kandydatów reformatorów jest odrzucanych przez Radę Strażników, co doprowadziło do bojkotu ostatnich wyborów przez opozycję. W ten sposób, po stłumieniu opozycji, pryncypialistom udało się wygrać zarówno wybory parlamentarne w lutym 2020 roku, jak i prezydenckie w czerwcu 2021 roku. Nowo wybrany konserwatywny prezydent Ebrahim Raisi był wcześniej szefem irańskiego wymiaru sprawiedliwości i jest znany z roli, która odegrał w skazaniu na śmierć tysięcy irańskich dysydentów. W sytuacji, gdy pryncypialiści zdominowali wszystkie instytucje państwowe, powrót Iranu do JCPOA stał się mniej prawdopodobny.

Protesty są brutalnie tłumione, a dziesiątki obrońców praw człowieka i aktywistów otrzymuje długie wyroki więzienia. Państwo monitoruje Internet, cenzuruje treści lub spowalnia prędkość połączenia, aby nie dopuścić do manifestowania niezadowolenie i protestów. Osobom przeciwstawiającym się reżimowi grozi aresztowane i uwięzienie. Iran jest jednym z najbardziej represyjnych  krajów na świecie dla dziennikarzy; dziennikarze są nękani, zatrzymywani, sądzeni niesprawiedliwie i otrzymują długie wyroki więzienia.

Iran jest jednym z zaledwie sześciu państw ONZ, które nie ratyfikowały Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW). Kobiety są, na ogół, w trudniejszej sytuacji ekonomicznej ze względu na niski poziom wykształcenia, ubóstwo i wczesne małżeństwa. Zgodnie z prawem szariatu córki zazwyczaj otrzymują połowę spadku otrzymywanego przez synów.

Iran zawiera sojusze z takimi grupami jak Hezbollah i Hamas. Zagrożenie atakami ze strony bojowników islamskich w Iranie jest wysokie, ponieważ Iran walczył z sunnickim ugrupowaniem Państwo Islamskie i prześladuje sunnitów na swojej ziemi. Oficjalnie większość Irańczyków wyznaje oficjalną religię państwową, czyli islam szyicki, a znaczna mniejszość (10%) wyznaje islam sunnicki. Ostatnie badania wykazały jednak, że tylko około 32% Irańczyków nadal nazywa siebie wyznawcami szyizmu. Irańska konstytucja honoruje cztery religie: islam, zaratusztrianizm, judaizm i chrześcijaństwo. Irańczycy muszą zadeklarować przynależność do jednej z nich, aby móc korzystać ze swoich praw, w tym prawo do przyjęcia na uniwersytet. Każda osoba, która nie zgłasza przynależności do islamu szyickiego, doświadcza dyskryminacji, a nawet niektóre szyickie grupy sufickie są poddawane naciskom ze strony rządu. Nieuznawane mniejszości (konwertyci na chrześcijaństwo, bahaici, derwisze i niewierzący) doświadczają łamania praw człowieka.

Spis treści

2. Sytuacja w różnych regionach kraju

Kontrola rządu jest największa na obszarach miejskich, podczas gdy obszary wiejskie są mniej monitorowane. Jednak anonimowość obszarów miejskich daje chrześcijanom większą swobodę w organizowaniu spotkań i działań niż na obszarach wiejskich, gdzie bardziej dotkliwa jest kontrola społeczna.

Spis treści

3. Kogo dotykają prześladowania?

Społeczności chrześcijan ekspatriantów

Grupa ta składa się z chrześcijańskich imigrantów z Dalekiego Wschodu (np. Filipiny i Korea Południowa) i Zachodu, z których wielu ma katolickie, luterańskie lub prezbiteriańskie korzenie. Spośród i tak niewielkiej liczby kościołów, kilka zostało zamkniętych po tym, jak zaczęli do nich uczęszczać lokalni konwertyci z islamu. Wspólne doroczne spotkania modlitewne przywódców kościelnych różnych wyznań również były w przeszłości odwoływane z powodu nacisków irańskiego aparatu bezpieczeństwa.
Zagranicznym chrześcijanom absolutnie nie wolno nawiązywać kontaktów z irańskimi konwertytami, nie mówiąc już o przyjmowaniu ich do swoich wspólnot kościelnych.

Tradycyjne społeczności chrześcijańskie

Historyczne mniejszości etniczne chrześcijan, takie jak Ormianie i Asyryjczycy, mają względną swobodę w praktykowaniu swojej wiary. Wolno im głosić kazania do rodaków w ich własnym języku, ale zabronione jest posługiwanie konwertytom ze środowisk muzułmańskich (mówiącym po persku) lub zapraszanie ich do udziału w nabożeństwach. Chociaż formalnie uznane i chronione przez prawo, historyczne wspólnoty chrześcijańskie są traktowane jako obywatele drugiej kategorii i spotykają się ze społeczną dyskryminacją. Za działalność ewangelizacyjną wśród muzułmanów grozi im więzienie.

Społeczności konwertytów

Konwertyci z islamu na chrześcijaństwo stanowią największą grupę chrześcijan w kraju. Najbardziej dotkliwe prześladowania spotykają ich ze strony państwa, a w mniejszym stopniu rodziny i społeczeństwo. Chrzest, czyli publiczna deklaracja wyrzeczenia się islamu, jest zakazany. Dzieci urodzone w rodzinach konwertytów są automatycznie rejestrowane jako muzułmanie, ponieważ ich rodzice formalnie nie mogą zmienić swojej przynależności religijnej. W przeszłości zatrzymania, areszt i więzienie za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu dotykały głównie przywódców wspólnot chrześcijańskich. Obecnie podobne zarzuty stawiane są zwykłym członków wspólnot, nie piastującym funkcji przywódczych, a także wspierającym ich chrześcijanom innych wyznań. Na całym świecie rośnie społeczność irańskich chrześcijan nawróconych z islamu, gdyż na przestrzeni lat wielu konwertytów uciekło z kraju, wielu też nawróciło się już za granicą.

Nietradycyjne społeczności chrześcijan

Choć trudno jest oddzielić tę kategorię od wspólnot konwertytów, należą do niej wspólnoty ewangelikalne, baptystyczne i zielonoświątkowe. Często ich członkowie mają korzenie ormiańskie, asyryjskie, żydowskie lub zoroastryjskie. Są tu także grupy obejmujące dzieci i wnuki konwertytów z islamu. Spotykają się oni z takimi samymi surowymi prześladowaniami ze strony państwa i są dyskryminowani przez społeczeństwo, zwłaszcza jeśli angażują się w jakąkolwiek działalność ewangelizacyjną lub działalność kościoła domowego.

Spis treści

4. Główne źródła prześladowań i dyskryminacji

Islamski ekstremizm

Wszystkie obowiązujące Irańczyków przepisy muszą być zgodne z prawem szariatu. Rada Strażników, mianowana przez najwyższego przywódcę ajatollaha Chamenei i składająca się z szyickich uczonych i duchownych, opiniuje wszystkie akty prawne, a także kandydatów na najwyższe stanowiska publiczne, np. prezydenta i członków parlamentu. Uznaje się, że etniczni Persowie są muzułmanami, więc konwertyci na chrześcijaństwo są uważani za apostatów. To powoduje, że jakakolwiek działalność chrześcijańska, zwłaszcza w języku perskim, staje się nielegalna. Lokalni muzułmańscy duchowni czasami podżegają do przemocy wobec mniejszości religijnych. Społeczeństwo irańskie jest mniej fanatyczne niż jego przywódcy ze względu na powszechny wpływ umiarkowanego islamu sufickiego, a także dumę Irańczyków z przedislamskiej kultury perskiej. Niemniej jednak rodziny, dla których religia jest ważna, w tym rodziny należące do innych mniejszości etnicznych, często wywierają presję na członków rodziny przechodzących z islamu na chrześcijaństwo.

Paranoja dyktatorska 

Reżim dąży do ochrony wartości rewolucji z 1979 roku, z której czerpie swoją zasadność. Chrześcijaństwo jest postrzegane jako niebezpieczny wpływ Zachodu i zagrożenie dla islamskiej tożsamości Iranu. To wyjaśnia, dlaczego szczególnie konwertyci z islamu są skazywani za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu. Ponadto gwałtowne represje wobec wszelkiej opozycji pokazują, że reżimowi zależy przede wszystkim na utrzymaniu władzy.

Korupcja oraz przestępczość zorganizowana 

Uwięzionym chrześcijanom, zwłaszcza konwertytom, regularnie proponuje się zwolnienie za kaucją. Często chodzi o duże sumy pieniędzy, podobno od 2 000 do 150 000 USD, zmuszające chrześcijan lub ich rodziny do oddania aktów własności domów, a czasem także biznesów. Osoby zwolnione za kaucją często milczą z obawy przed utratą rodzinnego majątku. Irański reżim naciska, by opuścili kraj i zrezygnowali ze zwrotu kaucji. Można przypuszczać, że urzędnicy państwowi wykorzystują system kaucji, aby się wzbogacić i zrujnować finansowo chrześcijan.

Ucisk klanowy 

W Iranie, zwłaszcza wśród społeczności wiejskich, rozpowszechniona jest kultura honoru i wstydu. Iran jest krajem zróżnicowanym kulturowo i etnicznie. Niektóre grupy etniczne mają silną tożsamość grupową. Przejście na chrześcijaństwo jest często postrzegane jako zdrada, która przynosi wstyd rodzinie. Takie przekonanie na pewno wpływa na podjęcie decyzji o zmianie religii.

Protekcjonizm denominacyjny

Władze irańskie chętnie podkreślają obecność przedstawicieli Kościoła ormiańskiego i asyryjskiego w mediach i na arenie międzynarodowej, aby stworzyć pozytywny obraz tolerancji religijnej w tym kraju. Przedstawiciele tych kościołów publicznie mówią o „wolności, jaką cieszą się wszyscy chrześcijanie”, podczas gdy w rzeczywistości tylko niewielka część społeczności chrześcijańskiej cieszy się bardzo ograniczonym poziomem wolności. Stwierdzenia te są często wykorzystywane do delegitymizacji innych wyznań chrześcijańskich (głównie protestanckich konwertytów ze środowiska muzułmańskiego), które nie dostosowują się do rządowych wytycznych i które chcą w większym stopniu korzystać z wolności religijnej.

Spis treści

5. Czym różnią się prześladowania mężczyzn i kobiet?

Kobiety

W sytuacji, gdy wiele kościołów jest zmuszonych do zamknięcia, a chrześcijanie są coraz bardziej odsuwani na margines, chrześcijanki, zwłaszcza nawrócone z islamu, są zmuszane do zawierania małżeństw z muzułmanami. Źródłem nacisków są rodziny i członkowie lokalnej społeczności; samotne chrześcijanki poszukujące pracy mają trudności ze znalezieniem zatrudnienia. Jeśli kobieta jest zamężna, grozi jej odebranie dzieci, aby zapewnić im wychowanie w duchu muzułmańskim. Kobiety zamężne nie są chronione przed przemocą domową i seksualną; ten brak ochrony prawnej stwarza bezkarność dla sprawców brutalnych prześladowań na tle religijnym w sferze prywatnej i publicznej. 

• Ograniczanie kontaktów społecznych/międzyludzkich
• Odebranie praw do opieki nad dziećmi
• Przemoc ekonomiczna w miejscu pracy/biznesie 
• Zmuszanie do przestrzegania nakazów związanych z ubiorem
• Wymuszony rozwód 
• Wymuszone małżeństwo 
• Uwięzienie przez władze państwowe
• Uwięzienie przez rodzinę/areszt domowy
• Zakaz podróżowania/ograniczenia w przemieszczaniu się 
• Przemoc fizyczna
• Przemoc psychiczna
• Przemoc seksualna

Mężczyźni

Mężczyźni, zwłaszcza pastorzy, są częściej aresztowani, oskarżani i osadzani w więzieniach na długie okresy. Zazwyczaj są oni głównymi żywicielami swoich rodzin. Nawracając się na chrześcijaństwo, mężczyźni ryzykują utratę pracy. Jeśli będą się ubiegać o rejestrację działalności gospodarczej, ich wniosek prawdopodobnie zostanie odrzucony. Tego typu utrudnienia i strach przed aresztowaniem stanowią duże obciążenie dla całych rodzin. Chrześcijanie są zastraszani i nękani. W przeciwieństwie do kobiet, które zostały „zwiedzione”, mężczyźni, którzy podjęli decyzję o zmianie religii, są postrzegani jako ci, którzy świadomie dokonali złego wyboru.

• Przemoc ekonomiczna w miejscu pracy/biznesie
• Zmuszenie do opuszczenia miasta/kraju
• Uwięzienie przez władze państwowe 
• Przemoc fizyczna
• Przemoc psychiczna

Spis treści

6. ŚIP: Perspektywa 5-letnia

Wykres: Wynik w zaokrągleniu.

Krótki opis zmiany wyniku i jej przyczyny

Średnia presja w Iranie utrzymuje się na bardzo wysokim poziomie. Wzrost wyniku o jeden punkt spowodowany był głównie większą liczbą zgłoszonych zdarzeń z użyciem przemocy, w tym uprowadzeń. Perspektywy dla irańskich chrześcijan, w szczególności konwertytów z islamu na chrześcijaństwo, nie ulegają poprawie. Instytucje polityczne tego kraju, w tym urząd prezydencki, są zdominowane przez konserwatywnych muzułmanów. Zmiana i zaostrzenie kodeksu karnego w 2021 roku, który jest również wykorzystywany do ścigania chrześcijan, jest częścią przemian, które mają przekształcić Iran w państwo totalitarne. Wzrasta inwigilacja ze strony państwa, a władze coraz mocniej kontrolują codzienne życie i działania, co znalazło odzwierciedlenie w ostrych reakcjach na protesty, które miały miejsce po śmierci Mahsy Amini w dniu 16 września 2022 r. Wyniki we wszystkich obszarach życia są na ekstremalnie wysokim poziomie.

Spis treści

7. Szczegółowe dane na temat przemocy i wywieranej presji

Poziomy przemocy i presji

Wykres: Wzorzec prześladowań dla Iranu.

Maksymalna liczba punktów dla każdej z sześciu kategorii wynosi 16,7 pkt. Łączna liczba punktów dla sześciu kategorii wynosi 100 pkt (6 x 16,7 = 100).

Przykładowe akty przemocy w opisywanym okresie sprawozdawczym

• Irański reżim kontynuował praktykę żądania niebotycznych kwot za zwolnienie zatrzymanych chrześcijan za kaucją. W ostatnich latach chrześcijanie musieli płacić wysokie kaucje (zob. np: Article18, 4 października 2021 r., Article 18, 10 maja 2022 r., Article 18, 7 czerwca 2022 r., Article18, 29 czerwca 2022 r, Article 18, 11 lipca 2022 r.). Uważa się, że irański reżim żąda tak wysokich kwot za kaucją, aby zrujnować chrześcijan i wzbogacić wysokich urzędników (The Guardian, 28 listopada 2016 r., Iran Focus, 15 czerwca 2020 r.). Zamiast ich więzić, reżim irański zastrasza wypuszczonych za kaucją chrześcijan, zmuszając ich do ucieczki z kraju, przez co przepadają ich kaucje. Wielu irańskich chrześcijan musiało sprzedać swoje nieruchomości (biznesy), aby móc zapłacić kaucję; ci, którzy nie mają środków finansowych, często pozostają w więzieniu. 
• Naloty na kościoły domowe.
• Reżim nie zrezygnował z praktyki organizowania nalotów na kościoły domowe. Wielu chrześcijan zatrzymanych podczas takich nalotów jest zmuszanych do podpisania deklaracji o niekontaktowaniu się z chrześcijanami w przyszłości.  Inni stają przed sądem i trafiają do więzienia. Wielu irańskich chrześcijan decyduje się na ucieczkę z kraju.
• Uznawane przez państwo kościoły nie mają wolności religijnej.
• Choć oficjalnie uznane przez  konstytucję kraju, nawet historyczni ormiańscy i asyryjscy chrześcijanie nie korzystają z wolności religijnej, wbrew temu, co twierdzi reżim. W tym roku co najmniej dwóch ormiańskich chrześcijan otrzymało wyroki więzienia za działalność chrześcijańską (Article 18, 8 września 2022 r.).

Życie prywatne

Publiczne dawanie wyrazu swoim przekonaniom religijnym (np. na blogach lub w mediach społecznościowych) jest ryzykowne, zwłaszcza w przypadku konwertytów z islamu. Państwo monitoruje Internet i to, co się tam zamieszcza, może być pretekstem aresztowania. Dzielenie się chrześcijańskim przesłaniem (zwłaszcza w języku perskim) może być interpretowane jako prozelityzm. Ryzykowne jest odwiedzanie chrześcijańskich stron internetowych i kontaktowanie się z zagranicznymi chrześcijanami. Posiadanie materiałów chrześcijańskich w języku perskim - zwłaszcza w znacznych ilościach - sugeruje, że są one przeznaczone do dystrybucji wśród Irańczyków wywodzących się ze środowisk muzułmańskich. Spotkania konwertytów z islamu są monitorowane i często organizowane są na nie naloty.

Życie rodzinne

Chrześcijanie nie mogą adoptować dzieci muzułmańskich, ale Ormianie i Asyryjczycy prowadzą własne sierocińce i mogą adoptować przebywające tam dzieci. Dzieci konwertytów są automatycznie rejestrowane jako muzułmańskie i muszą uczęszczać do szkoły opartej na islamie, która od czasu rewolucji w 1979 r. uległa dalszej islamizacji. Nawet dzieci ormiańskich i asyryjskich chrześcijan są zmuszane do uczęszczania na lekcje islamu w szkole podstawowej. Rodzice, którzy się temu sprzeciwiali, zostali postawieni przed sądem, a dzieci były zastraszane. Na poziomie uniwersyteckim, kursy takie jak historia islamu, nauki Koranu i język arabski są obowiązkowe. Uniwersyteckie formularze zgłoszeniowe wymagają od kandydatów podania wyznania. Osoba urodzona w muzułmańskim kraju, która zakreśli wyznanie chrześcijańskie, nie zostanie przyjęta. Przywódcy kościelni, a coraz częściej także członkowie kościoła, są skazywani na wieloletnie wyroki pozbawienia wolności, co bardzo negatywnie wpływa na całe rodziny. Zgodnie z art. 881 kodeksu cywilnego, niemuzułmanin nie może dziedziczyć majątku po muzułmaninie. Nawet jeśli tylko jeden ze spadkobierców nie-muzułmanina jest muzułmaninem, osoba ta otrzyma cały spadek.

Życie w społeczeństwie

Chrześcijanie są inwigilowani, zwłaszcza jeśli są podejrzani o prowadzenie kościoła domowego lub angażowanie się w ewangelizację. Osoby te są często wzywane na przesłuchania, których celem jest zastraszenie. Informatorzy w krajach zachodnich donoszą wywiadowi irańskiemu o działaniach irańskich chrześcijan za granicą. Wszystkie kobiety w Iranie muszą zakrywać głowy i nosić hidżab. Państwo kontroluje ponad 80% gospodarki, a prowadzenie działalności gospodarczej w Iranie jest uzależnione od koneksji i kontaktów. Historyczni chrześcijanie, tacy jak Ormianie i Asyryjczycy, którzy prowadzą własne biznesy, są dyskryminowani. Chrześcijanie innych wyznań rzadko prowadzą działalność gospodarczą.

Życie w państwie

Wysokie stanowiska w rządzie zarezerwowane są dla muzułmanów szyickich; chrześcijanie mają zakaz pełnienia funkcji publicznych, z wyjątkiem trzech miejsc w parlamencie zarezerwowanych dla chrześcijan ormiańskich/asyryjskich. Krytykowanie rządu jest bardzo niebezpieczne. Krajowe media są ściśle kontrolowane, a zarówno urzędnicy państwowi, jak i imamowie krytykują chrześcijan (zazwyczaj odnosząc się do syjonizmu i kościołów domowych). Przemoc seksualna jest bardzo powszechna, mimo że stanowi naruszenie irańskiego kodeksu karnego. Członkowie rodziny mogą bezkarnie krzywdzić konwertytów.

Życie w kościele

Większość nabożeństw kościelnych jest monitorowana przez policję, co budzi strach uczestników. Chrześcijanie ormiańscy i asyryjscy mogą odprawiać nabożeństwa w swoich językach, o ile nie przyjmują chrześcijan wywodzących się z kręgów muzułmańskich. Ormianie i Asyryjczycy prowadzą także niektóre szkoły dotowane przez państwo, jednak dyrektorzy są na ogół muzułmanami. W ciągu ostatnich kilku lat rząd zintensyfikował wysiłki zmierzające do usunięcia perskojęzycznych chrześcijan z Iranu poprzez zamykanie kościołów i aresztowania przywódców. Oficjalnie w kraju nie ma już prawie żadnych perskojęzycznych kościołów.

Spis treści

8. Naruszenie zobowiązań i praw międzynarodowych

Iran zobowiązał się do przestrzegania i ochrony praw podstawowych w następujących traktatach międzynarodowych:

1. Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR)
2. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (ICESCR)
3. Konwencja o prawach dziecka (CRC)

Iran nie wypełnia swoich zobowiązań międzynarodowych, regularnie naruszając/nie chroniąc następujących praw chrześcijan:

1. Chrześcijanie są arbitralnie aresztowani, oskarżani o przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu narodowemu i skazywani bez sprawiedliwego procesu (art. 9 ICCPR)
2. Pokojowe chrześcijańskie zgromadzenia religijne są monitorowane i regularnie zakłócane przez służby państwowe pod pretekstem ochrony bezpieczeństwa narodowego (ICCPR Art. 18 i 21)
3. Konwertyci na chrześcijaństwo są prześladowani przez państwo z powodu swojej decyzji o odejściu od islamu (ICCPR Art. 18)
4. Chrześcijanie wszystkich wyznań są monitorowani przez państwo, co stanowi naruszenie ich prawa do prywatności (art. 17 ICCPR)
5. Dzieci chrześcijańskie są zmuszane do uczestniczenia w islamskiej edukacji religijnej (ICCPR Art. 18 i CRC Art. 14)
6. Chrześcijanie nie mogą dziedziczyć po muzułmanach i mają ograniczony dostęp do szkolnictwa wyższego i zatrudnienia publicznego (art. 26 ICCPR)

Spis treści

9. Sytuacja innych mniejszości religijnych

W Iranie prześladuje się również bahaitów, sunnitów, muzułmanów sufickich (derwiszów) oraz inne mniejszości religijne. Wielu członków tych grup zostało straconych, głównie pod zarzutem terroryzmu (a nie „apostazji”). Mniejszości etniczne takie jak Kurdowie, Balochowie i irańscy Arabowie również spotykają się z podejrzliwością i dyskryminacją ze strony władz.

Spis treści

10. Open Doors w Iranie

Open Doors wspiera Kościół w Iranie poprzez partnerstwo z chrześcijańskimi inicjatywami multimedialnymi i rzecznictwo.

Spis treści

11. Módl się za Iran

• Módl się do Chrystusa, aby chronił tajne kościoły domowe przed nalotami i donosicielami, oraz aby tamtejsi chrześcijanie nadal zachęcali się nawzajem i wzrastali w wierze.
• Módl się, aby mieli odwagę, mądrość, gdy będą przesłuchiwani.
• Módl się za chrześcijan w więzieniach, aby mieli siłę oraz aby mieli odwagę głościć Ewangelię personelowi więziennemu poraz innym więźniom.
• Módl się, aby Jezus otworzył oczy rządowi, aby zrozumiał, że chrześcijanie nie są zagrożeniem dla Iranu, ale wartościową częścią irańskiego społeczeństwa.

.