Korea Północna

Spis treści

Wnioski

Okres badawczy: 01.10.2021 – 30.08.2022

W Korei Północnej nie ma wolności wyznania ani przekonań.  Reżim bacznie przygląda się wszystkim obywatelom.  Ze względu na surowe prawo zakazujące praktykowania religii większość koreańskich chrześcijan nie ujawnia się, gdyż całym rodzinom grozi za to deportacja do obozów pracy lub śmierć na miejscu zatrzymania. Spotykanie się z innymi chrześcijanami jest więc prawie niemożliwe, a jeśli chrześcijanie decydują się podjąć to ryzyko, robią to w największej tajemnicy. „Kult przywódców stawał się z biegiem lat coraz ważniejszy, a wraz z nieustanną indoktrynacją coraz ważniejsze stawały się także ostrzeżenia przed „przesądami” i religiami”. (USCIRF, „Kimilsungizm-Kimjongilizm i prawo do wolności religii, myśli i sumienia w Korei Północnej”, 29 lipca 2022). 

Nowe prawo o „myśli antyreakcyjnej” włączyło Biblię do zakazanych książek wymienionych w artykule 28, co pokazuje, że chrześcijaństwo jest nadal postrzegane przez państwo jako poważne zagrożenie.

Profil kraju w PDF

Poniższy profil kraju jest przetłumaczonym fragmentem z Country Dossier World Watch Research, działu badawczego Open Doors. Kompletne lub skrócone dossier w języku angielskim można pobrać tutaj.

  Profil kraju w PDF

  Skrócony profil w PDF

Spis treści

1. Tło

Korea Północna jest państwem komunistycznym od czasu uzyskania niepodległości w 1945 roku, kiedy to jednoosobowe przywództwo nad krajem objął Kim Il Sung. Kimilsungizm, czyli kult rodziny Kim, jest wszechobecny.  Kim Il Sung zmarł w 1994 roku, a jego następcą został jego syn Kim Dzong Il, którego po śmierci w 2011 roku zastąpił jego syn Kim Dzong Un.  Kim Dzong Un zajmuje wszystkie kluczowe stanowiska w państwie, co pozwala mu kontrolować parlament, rząd i wojsko.  Chce, aby świat traktował Koreę Północną poważnie, dlatego koreańscy naukowcy pracują nad rozwojem technologii rakietowej i nuklearnej.  Po przeprowadzeniu kilku prób jądrowych i pomyślnym przetestowaniu rakiety balistycznej Kim Dzong Un rozpoczął ofensywę dyplomatyczną, spotykając się z prezydentami Korei Południowej, Rosji, Chin i Stanów Zjednoczonych (USA). Fakt, że chiński prezydent Xi Jinping spotkał się z Kim Dzong Unem pięć razy w ciągu 15 miesięcy między marcem 2018 a czerwcem 2019 roku, pokazuje, że Chiny są najprawdopodobniej najbliższym i jedynym sojusznikiem Korei Północnej. 

Pierwsze spotkanie między przywódcą Korei Północnej a urzędującym prezydentem USA odbyło się w Singapurze w czerwcu 2018 roku, a kolejne w Hanoi w lutym 2019 roku. Spotkania nie przyniosły żadnych ważnych ustaleń. W czerwcu 2019 roku Donald Trump został pierwszym prezydentem USA, który stanął na północnokoreańskiej ziemi od czasów wojny koreańskiej.  W spotkaniu uczestniczył prezydent Trump, Kim Dzong Un i prezydent Korei Południowej Moon Jae-in. Po spotkaniu zapowiedziano wznowienie rozmów na temat północnokoreańskiego programu nuklearnego i zniesienia międzynarodowych sankcji, jednak do tej pory nie doszło do kolejnego spotkania.  

Po miesiącach zaprzeczania obecności jakichkolwiek zakażeń COVID-19 w kraju, w maju 2022 roku Kim Dzong Un ostatecznie przyznał, że pandemia COVID-19 dotarła do Korei Północnej (Reuters, 18 maja 2022), choć określono ją jako niespecyficzną „gorączkę”. Prezydent natychmiast zmobilizował siły zbrojne, aby wesprzeć instytucje ochrony zdrowia w kraju (słabo radzące sobie jeszcze przed nadejściem pandemii).

Ryzyko poważnych niedoborów żywności wywołało obawy, że może dojść do sytuacji przypominającej klęskę głodu z lat 90., kiedy to setki tysięcy mieszkańców Korei Północnej przekroczyło granicę z Chinami w poszukiwaniu żywności pozwalającej na przeżycie. Jednak teraz, gdy większość dyplomatów i pracowników organizacji międzynarodowych opuściła kraj, dokładna ocena sytuacji jest niemożliwa. W sprawozdaniu Specjalnego Sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka w KRLD z października 2021 roku stwierdzono, że głód stał się realnym zagrożeniem z powodu szczelnie zamkniętej granicy z Chinami. W teorii kobiety i dziewczęta są prawnie chronione przed nierównością płci. Gwałt, handel ludźmi, wykorzystywanie seksualne i przemoc domowa są nielegalne. Jednak przemoc wobec kobiet jest powszechna. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety podlegają obowiązkowej służbie wojskowej.  

Kimilsungizm jest zalecaną religią narodową. Wszyscy obywatele muszą uczestniczyć w cotygodniowych sesjach samokrytyki i zapamiętać ponad 100 stron materiału ideologicznego. Nie ma wiarygodnych danych na temat religii w Korei Północnej. W kraju obecni są wyznawcy buddyzmu i konfucjanizmu, którym łatwiej niż chrześcijanom jest ukrywać swoje przekonania.  Według ideologii komunistycznej chrześcijaństwo jest niebezpieczną, obcą religią, z którą należy walczyć.  Chrześcijanie i ich potomkowie są określani mianem „wrogów”.  Wielu chrześcijan uciekło z kraju podczas wojny koreańskiej (1950-1953), a dziesiątki tysięcy zostało zabitych, uwięzionych lub przesiedlonych w odległe rejony kraju. Dzisiejsi chrześcijanie są albo potomkami chrześcijan sprzed wojny koreańskiej, albo należą do dziesiątek tysięcy, którzy przybyli do Chin podczas głodu w Korei Północnej w latach 90., gdzie znaleźli wiarę w chińskich kościołach.

Pod względem gospodarczym Korea Północna zmaga się z sankcjami.  Zniesienie ich stanowi główny cel północnokoreańskiej dyplomacji, a ważną inicjatywą gospodarczą jest wysyłanie pracowników migrujących do innych krajów. Edukacja jest obowiązkowa, a kraj ten ma podobno jeden z najwyższych wskaźników alfabetyzacji na świecie. Chłopcy i dziewczynki realizują różne programy nauczania, opracowane zgodnie z tradycyjnymi rolami płciowymi. Zwłaszcza w większych miastach rozwija się nieformalny sektor prywatny. Jednak w lutym 2021 r. Kongres Koreańskiej Partii Robotniczej (KWP) postanowił ograniczyć swobodnie rozwijający się sektor prywatny i przywrócić (większą)  kontrolę państwa i centralizacji polityki gospodarczej.

Pod wpływem konfucjanizmu Korea Północna opracowała system klasyfikacji społecznej zwany songbun, zgodnie z którym obywatele podzieleni zostali na trzy klasy: przyjazną (28% społeczeństwa), neutralną/niestałą (45%) i wrogą (27%).  Chrześcijanie i ich potomkowie należą do klasy wrogiej. Kobietom zapewnia się równość w prawodawstwie, ale uważa się je za podległe mężczyznom. Liczbę osób posiadających dostęp do Internetu szacuje się na dziesiątki tysięcy, a każda z nich jest starannie wyselekcjonowana i podlega kontroli.  

Potencjał nuklearny Korei Północnej, choć dyskusyjny, powoduje napięcia na arenie międzynarodowej, zwłaszcza w sąsiednich Chinach. Rada Bezpieczeństwa ONZ wyraziła zgodę na silne sankcje gospodarcze, chociaż istnieją oznaki, że Chiny łagodzą ich przestrzeganie.  W wyniku ściślejszej współpracy między północnokoreańskim wywiadem a chińską policją wysoki procent uciekinierów, są to zazwyczaj kobiety, jest identyfikowanych i przymusowo deportowanych do Korei Północnej. Istnieją doniesienia, że agenci północnokoreańskich służb specjalnych infiltrują kościoły w Chinach. Rząd chiński rozprawia się również z obywatelami koreańskimi w Chinach i etniczną mniejszością koreańską, co ma wpływ na sieci północnokoreańskich uchodźców. Open Doors szacuje, że dziesiątki tysięcy chrześcijan przebywa w obozach pracy. W raporcie ONZ z 2020 r. zwracano uwagę na przypadki łamania praw człowieka kobiet w obozach, które obejmują przemoc seksualną, zmuszanie do nagości, gwałty i zmuszanie do aborcji. Chrześcijańscy mężczyźni również doświadczają przemocy fizycznej w obozach pracy.  

Spis treści

2. Sytuacja w różnych regionach kraju

W Korei Północnej nie ma punktów zapalnych, w których dochodzi do naruszeń wolności religijnej w klasycznym rozumieniu tego słowa. Jakikolwiek sprzeciw jest nie do pomyślenia, a reżim bacznie obserwuje wszystkich obywateli.  Różne formy obozów więziennych i stref totalnej kontroli mogą być postrzegane jako obszary, w których sytuacja chrześcijan jest najtrudeniejsza.  Według doniesień, Kim Dzong Un znacznie rozbudował system obozów więziennych. 

Spis treści

3. Kogo dotykają prześladowania?

Tradycyjne społeczności chrześcijańskie

Chrześcijanie w tej kategorii pochodzą z okresu przed wojną koreańską (1950-1953). Choć wielu chrześcijan zginęło na wojnie lub uciekło na Południe, niektórzy pozostali i to oni oraz ich potomkowie (obecnie w trzecim lub czwartym pokoleniu) tworzą te społeczności. W systemie społecznym „songbun” chrześcijanie zostali sklasyfikowani jako „wrogowie” i mają nawet dwie własne podklasy: klasa 37 dla protestantów i klasa 39 dla katolików. Klasy odnoszą się do chrześcijan, których rodzice lub dziadkowie byli członkami społeczności chrześcijańskich. W większości przypadków zostali oni wysiedleni do położonych na odludziu wiosek w ramach kary za przynależność do niewłaściwej klasy songbun. Tylko niewielki procent tradycyjnych wspólnot chrześcijańskich był w stanie ukryć swoją działalność i stworzyć podziemny kościół.  Zgodnie z zasadą odpowiedzialności zbiorowej (ang. guilty by association) potomkowie tych chrześcijan napotykają ogromne przeszkody w życiu społecznym i są pod stałą obserwacją władz. 

Społeczności konwertytów

Konwertyci wywodzą się spośród komunistów lub zwolenników „kimilsungizmu”. Wielu z nich została chrześcijanami w latach 90., kiedy z powodu panującego w Korei głodu niezliczona liczba ludzi przekroczyła granicę z Chinami i znalazła pomoc w chińskich kościołach.  (Wielu przekroczyło granicę również po 2000 roku, ale nie w tak licznie). Po powrocie do Korei Północnej pozostali wierni nowej religii i dzielili się Ewangelią z zaufanymi członkami rodziny i przyjaciółmi.

Spis treści

4. Główne źródła prześladowań i dyskryminacji

Reżim komunistyczny i postkomunistyczny

Chociaż Korea Północna jest zdominowana przez kult jednostki swoich przywódców, to nadal jest zarządzana zgodnie z komunistycznymi zwyczajami i kontrolą społeczną. Zgodnie z systemem stratyfikacji społecznej kraju „songbun” religia jest postrzegana jako niebezpieczna, a chrześcijanie są częścią „wrogiej” klasy. 

Paranoja dyktatorska

Przywódcy Korei Płn. przysługuje boski status. Kim Dzong Un zmienił przysięgę narodową, skracając odniesienia do osiągnięć ojca i dziadka i kładąc dodatkowy nacisk na swoje własne.   W 2020 r. Kim Dzong Un kilkakrotnie nie wspomniał swojego ojca oraz dziadka, a nawet nie odwiedził ich „świątyń” w Dniu Słońca, najważniejszym święcie w kalendarzu kraju. To pokazuje, jak bardzo umocnił swoją władzę.  Głównymi sprawcami prześladowań są urzędnicy państwowi i Partia Robotnicza Korei, a następnie obywatele i rodzina. Te dwie siły działają tak blisko siebie, że niemal zlewają się w jedno.  Ciągłe spekulacje na temat zdrowia przywódcy pokazują również wyjątkową pozycję, jaką zajmuje Kim Dzong Un. 
Najwyższym celem władz jest przetrwanie kraju i jego przywódcy. Partia Robotnicza zyskała na znaczeniu, kiedy Kim Dzong Un zdecydował się zmienić politykę „wojsko najpierw”.  Obywatele i sąsiedzi bacznie się nawzajem obserwuję, a jeśli dopatrzą się jakiegokolwiek podejrzanego zachowania, donoszą o tym władzom.  Ich działania nie są motywowane własną korzyścią, ale są wynikiem ciągłego prania mózgu i strachu.  Nawet członkowie rodziny chrześcijan są znani z donoszenia na swoich krewnych, co oznacza, że wielu chrześcijan praktykuje swoją wiarę w ukryciu.  

Spis treści

5. Czym różnią się prześladowania mężczyzn i kobiet?

Kobiety

Dziesiątki tysięcy północnokoreańskich chrześcijan przebywa w obozach pracy, gdzie więźniarki doświadczają przemocy seksualnej i gwałtów. Szacuje się, że 80% wszystkich uciekinierów z kraju to kobiety, niestety wiele północnokoreańskich kobiet, które uciekają do Chin, wpada w ręce handlarzy ludźmi. W związku z poprawą stosunków między Koreą Północną a Chinami zacieśniła się współpraca między północnokoreańskim wywiadem a chińską policją, co doprowadziło do zwiększenia liczby deportacji uciekinierów z Korei Północnej. Od 2014 r. kobiety podlegają obowiązkowej służbie wojskowej. Atmosfera kontroli w wojsku nie pozwala na żadne praktyki religijne.  

• Uwięzienie przez władze państwowe 
• Handel ludźmi
• Przemoc seksualna 

Mężczyźni

Patriarchalizm społeczeństwa Korei Północnej oznacza, że kontrola państwa koncentruje się głównie na mężczyznach. Wszyscy dorośli mężczyźni pracują w miejscach przydzielonych im przez aparat państwowy. Obecność w pracy jest obowiązkowa i żaden powód, jakkolwiek ważny, nie zwalnia nikogo z tego obowiązku. Osoby, u których potwierdzono związki z chrześcijaństwem, są skazane na najniższe stanowiska w wojsku (służba wojskowa trwa 10 lat dla mężczyzn), na uniwersytetach i w miejscach pracy, a także odmawia się im członkostwa w partii.  Mężczyźni są maltretowani fizycznie w obozach pracy.  

• Dyskryminacja w edukacji
• Przemoc ekonomiczna w miejscu pracy/biznesie
• Uwięzienie przez władze państwowe
• Pobór do wojska / służba wbrew sumieniu 
• Przemoc fizyczna 

Spis treści

6. ŚIP: Perspektywa 5-letnia

Tabela: Wynik w zaokrągleniu.

Krótki opis zmiany wyniku i jej przyczyny

Korea Północna znajduje się na 1 miejscu Światowego Indeksu Prześladowań od 2002 roku, z przerwą w ŚIP 2022, kiedy to przejęcie władzy przez talibów w Afganistanie doprowadziło do bezprecedensowego nasilenia prześladowań w tym kraju. Presja we wszystkich obszarach życia pozostaje na maksymalnie wysokim poziomie i nie zaobserwowano w tej kwestii żadnych zmian. Wraz z nowym „prawem o myśli antyreakcyjnej”, które mogło być również reakcją na długo negowane istnienie pandemii COVID-19 w kraju, liczba aresztowań chrześcijan i zamkniętych kościołów domowych ponownie wzrosła. Wydaje się, że pandemia nie była w tym przeszkodą dla rządu w takim stopniu, jak wcześniej sądzono. W rezultacie wynik dotyczący przemocy i wynik ogólny wzrosły odpowiednio o 1,3 punktu. 

Spis treści

7. Szczegółowe dane na temat przemocy i wywieranej presji

Poziomy przemocy i presji

Wykres: Wzorzec prześladowań dla Korei Płn.

Maksymalna liczba punktów dla każdej z sześciu kategorii wynosi 16,7 pkt. Łączna liczba punktów dla sześciu kategorii wynosi 100 pkt (6 x 16,7 = 100).

Przykładowe akty przemocy w opisywanym okresie sprawozdawczym

Ze względów bezpieczeństwa nie możemy podać szczegółowych danych na temat incydentów z użyciem przemocy.

Życie prywatne

W każdej chwili, bez uprzedniego powiadomienia, policja i agenci wywiadu mogą wejść do prywatnych domów, aby przeprowadzić w nich przeszukanie. Posiadanie materiałów chrześcijańskich jest uważane za przestępstwo przeciwko narodowi, za które cała rodzina może zostać skazana na wygnanie, trafić do więzienia lub nawet stracić życie.  Karze podlegają osoby, które używają niezarejestrowanego smartfona lub radia w celu uzyskania dostępu do niedozwolonych mediów.  Chrześcijanie mają odwagę słuchać audycji radiowych tylko w nocy, ukryci pod kocami. Obywatele są zachęcani do informowanie władz o wrogach reżimu, nawet jeśli są oni członkami rodziny.  Nauczyciele zachęcają uczniów do donoszenia na rodziców, jeśli widzą, że zachowują się oni niezgodnie ze wpajanymi im zasadami.  Ze względu na to niebezpieczeństwo, chrześcijańscy rodzice często czekają, aż ich dzieci będą nastolatkami, zanim porozmawiają z nimi o swojej wierze.  

Życie rodzinne

Chrzty mogą odbywać się wyłącznie w najściślejszej tajemnicy; za udział w ceremonii grozi uczestnikom kara więzienia lub egzekucja. Dzielenie się wiarą z własnymi dziećmi jest bardzo ryzykowne. Chrześcijanie próbują opowiadać dzieciom historie biblijne pod postacią baśni.  Uchodźcy z Korei Północnej powiedzieli nam, że gdy władze zatrzymają osobę wierzącą, to jeśli jego żona/jej mąż ma wysoko postawionych rodziców, mogą oni próbować zmusić parę do rozwodu i usunąć wszelkie zapisy dotyczące tego związku z urzędowych rejestrów. W przeciwnym razie cała rodzina jest przesłuchiwana i więziona na zasadzie odpowiedzialności zbiorowej. Kimilsungizm jest najważniejszym przedmiotem od przedszkola do szkoły wyższej.  Nawet w programie studiów doktoranckich fizyki jądrowej studium ideologii dżucze stanowi 30% zajęć. Chrześcijaństwo jest przedstawiane jako wywrotowa ideologia amerykańskich imperialistów, a chrześcijanie są uważani za zdrajców narodu oraz szpiegów. 

Życie w społeczeństwie

Korea Północna stosuje „inminban”, komunistyczny system obserwacji sąsiedzkiej. Wszystko, co dzieje się w budynku mieszkalnym, jest zgłaszane władzom.  Wyrywkowe przesłuchania przez policję lub służby specjalne są powszechne dla wszystkich obywateli. Jednym z celów jest ujawnienie chrześcijan, którzy są następnie rozstrzeliwani lub wysyłani do obozów lub w odległe rejony górskie.  Według jednego z ekspertów, przesłuchania (i związane z nimi tortury) są tym, czego uciekinierzy z Korei Północnej boją się najbardziej w przypadku deportacji. Obywatele, którzy mają chrześcijańskich krewnych, są ściśle monitorowani i nie mają dostępu do dobrych szkół, armii i Partii Robotniczej.  Wszyscy mieszkańcy Korei Północnej muszą kłaniać się posągom w drodze do i z pracy lub szkoły oraz uczestniczyć w praktykach takich jak sesje samokrytyki i ceremonie narodowe.  

Życie w kraju

Nowa ustawa antyreakcyjna w połączeniu z art. 68 konstytucji stanowi, że obywatele „mają wolność przekonań religijnych”, ale „nikt nie może wykorzystywać religii jako pretekstu do ściągania obcych sił lub do szkodzenia państwu i porządkowi społecznemu”. Ważniejsze od konstytucji czy funkcjonowania państwa jest 10 Zasad Monolitu Ideologicznego statutu Partii Robotniczej. Są to zasady obowiązujące północnokoreański rząd oraz społeczeństwo. Sformułowane na podstawie nauk ojca założyciela Kim Il Sunga, ich celem jest zapewnienie niezachwianej lojalności ciała politycznego wobec Najwyższego Przywódcy (Suryong) i Partii Robotniczej Korei (KWP). Krajowe media nadają antychrześcijańskie treści, w których chrześcijanie są przedstawiani jako podli zdrajcy narodu, a działalność misyjna jest określana jako „akt terroryzmu”. Chrześcijanie mogą być aresztowani w każdej chwili bez wyraźnego powodu i ukarani bez procesu.  Nawet chrześcijanie z zagranicy, którzy stanęli przed sądem, byli pozbawieni równego traktowania i przetrzymywani w długotrwałych aresztach bez możliwości odwołania się.

Życie w kościele

Wszelka działalność kościelna jest w Korei Północnej nielegalna, z wyjątkiem nabożeństw odprawianych w oficjalnych kościołach Pjongjangu, w których uczestniczą turyści jako „dowód” na to, że w Korei Północnej panuje wolność religijna. W przeszłości, jeśli władze wykryły działalność podziemnych grup kościelnych, chrześcijanie byli wysyłani do obozów pracy lub zabijani. Szczegóły takich incydentów nie mogą być publikowane ze względów bezpieczeństwa. Reżim jest szczególnie zainteresowany odnalezieniem przywódców, ukaraniem ich i przesłuchaniem, aby wytropić pozostałych członków sieci.  Bagaż turystów wjeżdżających i wyjeżdżających z Korei Północnej jest sprawdzany, aby upewnić się, że wwożą tylko jedną Biblię do użytku osobistego i że jej nie zostawili w kraju. Zakazany jest import i produkcja materiałów chrześcijańskich.  Zgodnie z Białą Księgą Naruszeń Praw Człowieka Korei Północnej z 2021 r. wydaną przez Koreański Instytut Zjednoczenia Narodowego (KINU), coraz częściej dochodzi do publicznych egzekucji za samo posiadanie Biblii.  Dystrybucja Biblii jest karana surowiej niż jej posiadanie.  Koreańczycy z Północy nie mogą opuszczać kraju bez pozwolenia, co oznacza, że nie mogą brać udziału w konferencjach lub spotykać się z innymi chrześcijanami za granicą.  

Spis treści

8. Naruszenie zobowiązań i praw międzynarodowych

Korea Północna zobowiązała się do przestrzegania i ochrony praw podstawowych w następujących traktatach międzynarodowych: 

1. Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR)
2. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (ICESCR)
3. Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW)
4. Konwencja o prawach dziecka (CRC)

Korea Północna nie wypełnia swoich zobowiązań międzynarodowych poprzez łamanie/dopuszczając do łamania następujących praw chrześcijan: 

1. Chrześcijanie są zabijani za wiarę (art. 6 ICCPR) 
2. Chrześcijanie są deportowani do obozów dla więźniów politycznych, torturowani i zmuszani do ciężkiej pracy (ICCPR Arts. 7 i 8) 
3. Każdy aspekt życia Koreańczyka Północnego jest stale monitorowany i kontrolowany przez państwo (ICCPR Art. 17) 
4. Chrześcijanom nie wolno wyznawać swoich przekonań i sprawować kultu ani publicznie, ani prywatnie (ICCPR Art. 18) 
5. Chrześcijanie nie mogą się swobodnie gromadzić ani spotykać w celu sprawowania kultu (art. 21 ICCPR) 
6. Chrześcijanie są klasyfikowani jako „wrodzy” i dyskryminowani ze względu na religię (ICCPR Art. 26) 

Spis treści

9. Sytuacja innych mniejszości religijnych

Choć kult przywódcy Korei Północnej teoretycznie nie pozostawia miejsca na religię, wiadomo o istnieniu wyznawców buddyzmu i konfucjanizmu.  Te religie są częścią azjatyckiej mentalności kulturowej i mogą być wyznawane prywatnie.  
'Działalność zabobonna' (rozumiana jako wróżenie) jest zakazana. Organizacje pozarządowe (NGO) odnotowały jednak wzrost tego zjawiska, na przykład przed planowaniem ślubu lub zawieraniem transakcji biznesowych.  
Pojawiły się również doniesienia o łamaniu praw ruchu Falun Gong.  To cieszy chiński rząd, który znany jest z ostrego rozprawiania się z wyznawcami Falun Gong. 

Spis treści

10. Open Doors w Korei Północnej

Celem Open Doors jest „umacnianie tego, co pozostaje i co bliskie jest śmierci” (Ap 3,2). Ten werset ma szczególne zastosowanie w sytuacji Kościoła północnokoreańskiego. Bez naszego wsparcia wielu chrześcijan umarłoby z głodu. Zakres prac, na których skupiono się w Korei Północnej obejmuje:

• Dostarczanie prześladowanym chrześcijanom w Korei Północnej, poprzez sieć Open Doors w Chinach, pomocy w nagłych wypadkach (żywność, leki, ubrania itp.).
• Prowadzenie szkoleń poprzez audycje radiowe.
• Zapewnienie schronienia, szkoleń i materiałów szkoleniowych północnokoreańskim wiernym w Chinach (którzy często wracają do NK).

Spis treści

11. Módl się za Koreę Północną:

• Módlsię za chrześcijan, którzy spotykają się w tajemnicy, za chrześcijan, którzy są w więzieniu i za rodziny chrześcijan, którzy zostali aresztowani lub zabici. Proś, aby Jezus Chrystus namacalnie ich umacniał i zachęcał.
• Módl się za Kim Dzong Una i innych przywódców reżimu północnokoreańskiego. Proś Boga, aby poruszył ich sumienia i sprawił, że się nawrócą.
• Sieci Open Doors w Chinach są niezbędne, aby utrzymać przy życiu Kościół północnokoreański, ale droga do i z Chin jest niezwykle niebezpieczna. Módl się o sukces i o ochronę północnokoreańskich chrześcijan, gdy podejmują ryzyko podróży.