Korea Północna

Spis treści

Kluczowe ustalenia

Okres badawczy: od 1 października 2023 do 30 września 2024

Korea Północna nie respektuje podstawowej karty praw człowieka. Państwo kontroluje wszystkie aspekty życia obywateli. Ze względu na surowe prawo zakazujące praktykowania religii większość koreańskich chrześcijan nie ujawnia się, gdyż za czytanie Pisma Świętego lub modlitwę całym rodzinom grozi deportacja do obozów pracy lub śmierć. W społeczeństwie nie ma miejsca dla chrześcijan. Spotkania z innymi chrześcijanami są w zasadzie niemożliwe, a jeśli chrześcijanie decydują się podjąć to ryzyko, robią to w największej tajemnicy (We Cannot Look Away, CSW, September 2024).

Nowe prawo o „myśli antyreakcyjnej” włączyło Biblię do zakazanych książek wymienionych w artykule 28, co pokazuje, że chrześcijaństwo jest nadal postrzegane przez państwo jako poważne zagrożenie. Kościoły otwarte dla turystów w Pjongjang służą wyłącznie celom propagandowym.

Spis treści

Profil kraju w formacie PDF

Poniższy profil kraju stanowi przetłumaczoną część szczegółowych raportów przygotowanych przez World Watch Research, dział badawczy Open Doors. Profil kraju dostępny jest również do pobrania w formacie PDF. Szczegółowe raporty w oryginalnej wersji angielskiej (części "Informacje ogólne" oraz "Dynamika prześladowań") znajdują się na końcu strony.

SKRÓCONY PROFIL KRAJU W PDF

Spis treści

1. Tło

W 1907 roku rozpoczęło się Wielkie Odrodzenie Pjongjangu, a stolica Korei Północnej uzyskała miano „Jerozolimy Wschodu”. Wybudowano setki kościołów. W całym kraju misjonarze zakładali instytucje edukacyjne. Pod rządami Japonii Kościół był coraz bardziej prześladowany. Po jej klęsce w II wojnie światowej do władzy doszedł Kim Il Sung i narzucił obywatelom ateistyczny reżim komunistyczny. Podczas wojny koreańskiej (1950-1953) wielu chrześcijan uciekło z kraju, dziesiątki tysięcy zostało zabitych, uwięzionych lub wygnanych w odległe rejony. Pozostali chrześcijanie zeszli do podziemia.  

Kimilsungizm (kult rodziny rządzącej) stał się obowiązującą religią narodową. Wszyscy obywatele muszą uczestniczyć w cotygodniowych sesjach samokrytyki i zapamiętać ponad 100 stron materiału ideologicznego. Pod wpływem konfucjanizmu Korea Północna opracowała system klasyfikacji społecznej zwany songbun, zgodnie z którym obywatele podzieleni zostali na trzy klasy: przyjazną (28% społeczeństwa), neutralną/niestałą (45%) i wrogą (27%). Chrześcijanie i ich potomkowie należą do klasy wrogiej. Według ideologii komunistycznej chrześcijaństwo jest niebezpieczną, obcą religią, z którą należy walczyć. Open Doors szacuje, że dziesiątki tysięcy chrześcijan przebywają w obozach pracy. W raporcie ONZ z 2020 roku zwracano uwagę na przypadki łamania praw kobiet w obozach. Osadzone tam osoby narażone są na przemoc seksualną, gwałty, ich intymność nie jest respektowana. Kobiety w ciąży zmuszane są do aborcji. Mężczyźni więzieni w obozach pracy również doświadczają przemocy fizycznej i maltretowania.

Brak jest wiarygodnych statystyk dotyczących praktyk religijnych. Open Doors szacuje liczbę chrześcijan na 400 tys. W kraju obecni są wyznawcy buddyzmu i konfucjanizmu, którym łatwiej niż chrześcijanom jest ukrywać swoje przekonania.

Sprawujący władzę od roku 2011 Kim Dzong Un kontroluje parlament, rząd i armię. Jego ambicją jest, by Korea Północna była traktowana jako poważny partner w polityce światowej, dlatego naciskał na rozwój technologii rakietowej i nuklearnej. W długo oczekiwanym posunięciu we wrześniu 2022 roku Korea Północna ogłosiła się „państwem, które posiada broń jądrową”. (BBC News, 9 września 2022). Północni Koreańczycy darzą Kim Dzong Una takim szacunkiem, jakim darzyli jego ojca i dziadka. Pod względem gospodarczym Korea Północna zmaga się z międzynarodowymi sankcjami. Reżim odmawia jednak światu bezpośredniego dostępu do swoich obywateli w potrzebie. W wyniku ściślejszej współpracy między północnokoreańskim wywiadem a chińską policją znaczna liczba uchodźców, zazwyczaj są to kobiety, jest zatrzymywana i przymusowo deportowana do Korei Północnej. Ułatwia to szeroko stosowana w chinach technologia rozpoznawania twarzy. Kraj boryka się obecnie z poważnymi niedoborami żywności wynikającymi ze spadku produkcji rolnej i wadliwego systemu dystrybucji żywności. 

Spis treści

2. Sytuacja w poszczególnych regionach kraju

W najgorszej sytuacji znajdują się chrześcijanie przebywający w obozach pracy i strefach totalnej kontroli. Dostęp do aktualnych danych jest niestety utrudniony. 

Spis treści

3. Kogo dotykają prześladowania?

Wspólnoty chrześcijan ekspatriantów

Kategoria ta nie została uwzględniona w punktacji i analizie ŚIP.

Tradycyjne społeczności chrześcijańskie

Chrześcijanie w tej kategorii to osoby, które mieszkały w kraju przed wojną koreańską (1950-1953) i ich potomkowie. Mimo że wielu chrześcijan zginęło podczas wojny, uciekło do Korei Południowej lub zostało przesiedlonych w trudno dostępne rejony kraju, niewielki procent historycznych społeczności chrześcijańskich był w stanie utworzyć Kościół podziemny. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności zbiorowej (ang. guilty by association) potomkowie tych chrześcijan napotykają ogromne przeszkody w życiu społecznym i są pod stałą obserwacją władz.

Społeczności konwertytów

Konwertyci wywodzą się spośród komunistów lub zwolenników „kimilsungizmu”. Wielu z nich zostało chrześcijanami podczas klęski głodu w latach 90. XX wieku. Wielu ludzi wówczas przekroczyło granicę z Chinami i znalazło pomoc w chińskich kościołach. Po powrocie do Korei Północnej zachowali wiarę i podzielili się nią z zaufanymi osobami (Associated Press, 5 kwietnia 2018).

Nietradycyjne społeczności chrześcijan

Kategoria ta nie została uwzględniona w punktacji i analizie ŚIP.

Spis treści

4. Główne źródła prześladowań i dyskryminacji

Reżim komunistyczny i postkomunistyczny

Chociaż Korea Północna jest zdominowana przez kult jednostki, to nadal jest zarządzana zgodnie z komunistycznymi zwyczajami i kontrolą społeczną. Zgodnie z systemem stratyfikacji społecznej kraju „songbun” religia jest uważana za zjawisko niebezpieczne, a chrześcijanie są częścią „wrogiej” klasy.

Paranoja dyktatorska

Kim Dzong Un zmienił przysięgę narodową, skrócił odniesienia do osiągnięć ojca i dziadka i położył nacisk na swoje własne. W 2020 roku Kim Dzong Un kilkakrotnie przy okazji wystąpień publicznych nie wspomniał swojego ojca oraz dziadka, a nawet nie odwiedził ich „świątyń” w Dniu Słońca, najważniejszym święcie w kalendarzu państwowym. To pokazuje, jak bardzo umocnił swoją władzę.

Głównymi prześladowcami są urzędnicy państwowi i Partia Robotnicza Korei, a następnie obywatele i rodzina. Te dwie siły działają tak blisko siebie, że niemal zlewają się w jedno. Najwyższym celem władz jest przetrwanie kraju i jego przywódcy. Obywatele i sąsiedzi bacznie się nawzajem obserwują, a jeśli zauważą coś odbiegającego od normy, donoszą o tym władzom.

Spis treści

5. Czym różnią się prześladowania mężczyzn i kobiet?

Kobiety

Nieznana liczba północnokoreańskich chrześcijan przebywa w obozach pracy. Więźniarki doświadczają przemocy seksualnej i gwałtów. Wiele północnokoreańskich kobiet uciekło z kraju, wiele z tych, które szukały schronienia w Chinach wpadło w ręce handlarzy ludźmi. Odesłane do kraju uciekinierki i więźniarki podczas przesłuchań są narażone na przemoc seksualną. Kobiety w ciąży zmuszane są do aborcji. Według eksperta krajowego „chrześcijańskie więźniarki są silnie narażone na przemoc seksualną… nie są nawet uważane za istoty ludzkie”.

Formy wywierania nacisku:

• handel ludźmi;
• przemoc fizyczna;
• przemoc psychiczna;
• przemoc seksualna.

Mężczyźni

Społeczeństwo Korei Północnej jest patriarchalne, a to oznacza, że kontrola państwa koncentruje się głównie na mężczyznach. Wszyscy dorośli mężczyźni pracują w miejscach przydzielonych im przez aparat państwowy. Obecność w pracy jest obowiązkowa i żaden powód, jakkolwiek ważny, nie zwalnia nikogo z tego obowiązku. Osoby, u których potwierdzono związki z chrześcijaństwem, zajmują najniższe stanowiska w wojsku (służba wojskowa trwa 10 lat dla mężczyzn), na uniwersytetach i w miejscach pracy, a także odmawia się im członkostwa w partii. Mężczyźni są bici, torturowani, zmuszani do wielogodzinnej pracy bez jedzenia w obozach pracy.

Formy wywierania nacisku: 

• przemoc ekonomiczna w miejscu pracy/biznesie;
• pobór do wojska/służba wbrew sumieniu;
• przemoc fizyczna.

Spis treści

6. ŚIP: Perspektywa 5-letnia

Wykres: Wynik w zaokrągleniu.

Krótki opis zmiany wyniku i jej przyczyny

Jak w poprzednich latach, tak i w ŚIP 2025 Korea Północna zajmuje pierwsze miejsce, a presja we wszystkich sferach życia utrzymuje się na maksymalnie wysokim poziomie. Wskaźnik przemocy wzrósł, gdy kilka grup chrześcijan zostało aresztowanych i wywiezionych do obozów pracy. Reżim kładzie coraz większy nacisk na czystość ideologiczną i zaciekle usuwa wszelkie postrzegane lub rzeczywiste wpływy zewnętrzne.

Spis treści

7. Szczegółowe dane na temat przemocy i wywieranej presji

Poziomy przemocy i presji

Wykres: Wzorzec prześladowań dla Kolumbii.

Maksymalna liczba punktów dla każdej z sześciu kategorii wynosi 16,7 pkt. Łączna liczba punktów dla sześciu kategorii wynosi 100 pkt (6 x 16,7 = 100).

Spis treści

8. Przemoc

Ze względów bezpieczeństwa nie możemy podać szczegółowych danych na temat incydentów z użyciem przemocy. 

Przykładowe akty przemocy w opisywanym okresie sprawozdawczym

Ze względów bezpieczeństwa nie możemy podać szczegółowych danych na temat incydentów z użyciem przemocy.

Życie prywatne

W każdej chwili, bez uprzedniego powiadomienia, policja i agenci wywiadu mogą wejść do prywatnych domów, aby przeprowadzić w nich przeszukanie. Posiadanie materiałów chrześcijańskich jest uważane za przestępstwo przeciwko narodowi, za które cała rodzina może zostać skazana na wygnanie, trafić do więzienia lub stracić życie. Karze podlegają osoby, które używają niezarejestrowanego smartfona lub radia w celu uzyskania dostępu do niedozwolonych mediów. Chrześcijanie mają odwagę słuchać audycji radiowych tylko w nocy, ukryci pod kocami. Każdy przejaw kultu, nawet jeśli jest dokonywany w samotności, jest postrzegany jako „akt skrajnej nielojalności”, jak mówi jeden z krajowych ekspertów. Obywatele są zachęcani do informowanie władz o wrogach reżimu, nawet jeśli są oni członkami rodziny. Nauczyciele namawiają uczniów do składania donosów na rodziców, jeśli widzą, że zachowują się oni niezgodnie z wpajanymi im zasadami. Ze względu na to niebezpieczeństwo, chrześcijańscy rodzice często czekają, aż ich dzieci osiągną wiek nastoletni, by porozmawiać z nimi na tematy związane z religią.

Życie rodzinne

Chrzty mogą odbywać się wyłącznie w najściślejszej tajemnicy; za udział w ceremonii grozi uczestnikom kara więzienia lub egzekucja. Dzielenie się wiarą z własnymi dziećmi jest bardzo ryzykowne. Chrześcijanie próbują opowiadać dzieciom historie biblijne pod postacią baśni. Według informacji otrzymanych od uchodźców z Korei Północnej, w przypadku zatrzymania zbiega, którego żona/mąż ma wysoko postawionych rodziców, mogą oni próbować zmusić parę do rozwodu i usunąć z rejestrów wszelkie zapisy dotyczące ich związku. W przeciwnym razie cała rodzina jest przesłuchiwana i więziona na zasadzie odpowiedzialności zbiorowej. Kimilsungizm jest najważniejszym przedmiotem od przedszkola do szkoły wyższej. Nawet w programie studiów doktoranckich fizyki jądrowej studium ideologii dżucze stanowi 30% zajęć. Chrześcijaństwo jest przedstawiane jako wywrotowa ideologia amerykańskich imperialistów, a chrześcijanie są uważani za zdrajców narodu lub szpiegów. Jak zauważył jeden z ekspertów, „Dzieci i młodzież w naturalny sposób nienawidzą chrześcijaństwa i chrześcijan, bo takiej postawy uczą się w szkole od najmłodszych lat”.

Życie w społeczeństwie

Korea Północna stosuje „inminban”, komunistyczny system obserwacji sąsiedztwa. Wszystko, co dzieje się w budynku mieszkalnym, jest zgłaszane władzom. Wyrywkowe przesłuchania przez policję lub służby specjalne są powszechne dla wszystkich obywateli. Jednym z celów sąsiedzkiej inwigilacji jest ujawnienie chrześcijan, którzy są następnie rozstrzeliwani lub wysyłani do obozów, lub w odległe rejony górskie pod zarzutem popełnienia przestępstwa politycznego. Według jednego z ekspertów, przesłuchania (i związane z nimi tortury) są tym, czego uciekinierzy z Korei Północnej boją się najbardziej w przypadku deportacji. Obywatele, którzy mają w rodzinie chrześcijan, są ściśle monitorowani i nie mają dostępu do dobrych szkół, armii i Partii Robotniczej. Wszyscy mieszkańcy Korei Północnej muszą kłaniać się posągom w drodze do i z pracy lub szkoły oraz uczestniczyć w praktykach takich jak sesje samokrytyki i ceremonie narodowe.

Życie w państwie

Nowa ustawa antyreakcyjna w połączeniu z art. 68 konstytucji stanowi, że obywatele „mają wolność przekonań religijnych”, ale „nikt nie może wykorzystywać religii jako pretekstu do ściągania obcych sił lub do szkodzenia państwu i porządkowi społecznemu”. Ważniejsze od konstytucji czy funkcjonowania państwa jest 10 Zasad Monolitu Ideologicznego statutu Partii Robotniczej. Są to zasady obowiązujące północnokoreański rząd oraz społeczeństwo, sformułowane na podstawie nauk ojca założyciela Kim Il Sunga. Ich celem jest zapewnienie niezachwianej lojalności ciała politycznego wobec Najwyższego Przywódcy (Suryong) i Partii Robotniczej Korei (KWP). Krajowe media nadają antychrześcijańskie treści, w których chrześcijanie są przedstawiani jako źli zdrajcy narodu, a działalność misyjna jest określana jako „akt terroryzmu”. Jak powiedział jeden z ekspertów: „Wszystkie północnokoreańskie media są pod kontrolą rządu. Demonizują chrześcijan jako rabusiów, oszustów, szpiegów amerykańskiego wroga i zdrajców narodu. Nie tylko środki masowego przekazu, ale także podręczniki szkolne, książki, filmy, oficjalne dokumenty i ideologiczne materiały szkoleniowe przedstawiają chrześcijan w negatywnym świetle”. Chrześcijanie mogą być aresztowani w każdej chwili bez wyraźnego powodu i skazani bez procesu. Nawet chrześcijanie z zagranicy, którzy stanęli przed sądem, byli pozbawieni równego traktowania i przetrzymywani w długotrwałych aresztach bez możliwości odwołania się.

Życie w Kościele

Wszelka działalność kościelna jest w Korei Północnej nielegalna, z wyjątkiem nabożeństw odprawianych w oficjalnych kościołach Pjongjangu. Uczestniczą w nich turyści jako „dowód” na to, że w Korei Północnej panuje wolność religijna. W przeszłości, jeśli władze wykryły działalność podziemnych grup kościelnych, chrześcijanie byli wysyłani do obozów pracy lub zabijani. Szczegóły takich incydentów nie mogą być publikowane ze względów bezpieczeństwa. Reżim przykłada dużą wagę do tropienia przywódców grup religijnych, aby ich ukarać oraz przesłuchać czy ujawnić pozostałych członków sieci. Bagaż turystów wjeżdżających i wyjeżdżających z Korei Północnej jest sprawdzany, aby upewnić się, że wwożą tylko jedną Biblię do użytku osobistego i że jej nie zostawili w kraju (aczkolwiek w okresie badawczym ŚIP 2025 nie było zbyt wielu turystów, którzy odwiedziliby ten kraj). Zakazane są import i produkcja materiałów chrześcijańskich. Zgodnie z Białą Księgą Naruszeń Praw Człowieka Korei Północnej z 2021 roku wydaną przez Koreański Instytut Zjednoczenia Narodowego (KINU), coraz częściej dochodzi do publicznych egzekucji za samo posiadanie Biblii. Jej dystrybucja jest karana surowiej niż jej posiadanie. Koreańczycy z Północy nie mogą opuszczać kraju bez pozwolenia, co oznacza, że nie mogą brać udziału w konferencjach ani spotykać się z innymi chrześcijanami za granicą. 

Spis treści

9. Naruszenie zobowiązań i praw międzynarodowych

Korea Północna zobowiązała się do przestrzegania i ochrony praw podstawowych w następujących traktatach międzynarodowych:

1. Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR)
2. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (ICESCR)
3. Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW)
4. Konwencja o prawach dziecka (CRC)

Korea Północna nie wypełnia swoich zobowiązań międzynarodowych poprzez łamanie/dopuszczenie do łamania następujących praw chrześcijan:

• Chrześcijanie są zabijani za wiarę (Art. 6 ICCPR);
• Chrześcijanie są deportowani do obozów dla więźniów politycznych, torturowani i zmuszani do ciężkiej pracy (Art. 76 i 8 ICCPR);
• Każdy aspekt życia mieszkańca Korei Północnej jest stale monitorowany i kontrolowany przez państwo (Art. 17 ICCPR);
• Chrześcijanom nie wolno wyznawać swoich przekonań i sprawować kultu ani publicznie, ani prywatnie (Art. 19 ICCPR);
• Chrześcijanie nie mogą się swobodnie gromadzić ani spotykać w celu sprawowania kultu (Art. 21 ICCPR);
• Chrześcijanie należą do klasy osób „wrogich” reżimowi i są dyskryminowani ze względu na religię (Art. 26 ICCPR).

Spis treści

10. Sytuacja innych mniejszości religijnych

Według Departamentu Stanu USA (IRFR 2023 Korea Północna):

„Organizacja pozarządowa Korea Future zauważa, że ​​zarówno zwykli obywatele, jak i urzędnicy nielegalnie praktykują szamanizm. Badacze udokumentowali wiele przypadków osób angażujących się publicznie i prywatnie w praktyki szamańskie, w tym w tradycyjne obrzędy, wróżenie, fizjonomię (odczytywanie losu osoby na podstawie rysów twarzy), egzorcyzmy, używanie talizmanów, korzystanie z horoskopów i kart tarota. Jedno ze źródeł powiedziało w rozmowie z Radiem Free Asia, że często zdarza się, że ludzie konsultują się z wróżbitami przed planowanym ślubem, zawarciem transakcji biznesowych, w kwestiach zdrowotnych lub przed podjęciem innych ważnych decyzji. Inne źródło poinformowało Asia Press, że urzędnicy rządowi konsultowali się z wróżbitami w sprawach zdrowia i kariery. Organizacje pozarządowe informują, że władze podejmują środki przeciwko praktykom szamanizmu”.

Spis treści

11. Open Doors w Korei Północnej

Zakres prac, na których skupiono się w Korei Północnej, obejmuje:

• dostarczanie prześladowanym chrześcijanom w Korei Północnej, poprzez sieć Open Doors w Chinach, pomocy w nagłych wypadkach (żywność, leki, ubrania itp.);

• prowadzenie szkoleń za pośrednictwem audycji radowych;

• zapewnienie schronienia, szkoleń i materiałów szkoleniowych północnokoreańskim wiernym w Chinach (którzy często wracają do Korei Północnej).

Spis treści

12. Przypisy

• Niniejszy dokument został przygotowany w oparciu o bardziej szczegółowe Dossier Kraju opracowywane corocznie przez World Watch Research (WWR), dział badawczy Open Doors International. Zezwala się na wykorzystywanie i bezpłatne rozpowszechnianie dokumentu pod warunkiem podania źródła, tj. © 2025 Open Doors International.

• Wszystkie krótkie profile krajów są dostępne w zakładce „Advocacy resources” na stronach poświęconych badaniom Open Doors International, wraz z bardziej szczegółowymi pełnymi dokumentami krajowymi i najnowszą aktualizacją metodologii ŚIP: www.opendoors.org/en-US/research-reports/. Są one również dostępne na stronie Open Doors Analytical: https://opendoorsanalytical.org/; (hasło: freedom).

• Okres badawczy dla ŚIP 2025: 1 października 2023 - 30 września 2024.