Oman

Spis treści

Wnioski

Okres badawczy: 01.10.2021 – 30.08.2022

Konwertyci z islamu na chrześcijaństwo podlegają presji ze strony rodziny i społeczności, której celem jest wyrzeczenie się wiary. Mogą zostać wyrzuceni z pracy i domu, napotykają problemy z opieką nad dziećmi i dziedziczeniem. Emigranci muzułmańscy przechodzący na chrześcijaństwo doświadczają podobnych nacisków, jak w ich krajach ojczystych, ponieważ często żyją w społecznościach tej samej narodowości albo pochodzenia etnicznego. Emigranckie wspólnoty chrześcijańskie są tolerowane, ale ich możliwości techniczne są ograniczane, a spotkania są monitorowane w celu rejestrowania jakichkolwiek wypowiedzi politycznych i obecności obywateli Omanu. Wszystkie organizacje religijne muszą być zarejestrowane przez władze.

Profil kraju w PDF

Poniższy profil kraju jest przetłumaczonym fragmentem z Country Dossier World Watch Research, działu badawczego Open Doors. Kompletne lub skrócone dossier w języku angielskim można pobrać tutaj.

  Profil kraju w PDF

  Skrócony profil w PDF

Spis treści

1. Tło

Kraj, rządzony przez monarchę (Sułtan Haitham bin Tariq od stycznia 2020 r.), jest klasyfikowany jako autorytarny. Poprzedniemu monarsze przypisuje się likwidację niewolnictwa, nawiązanie relacji z USA, wprowadzenie stabilności do gospodarki i reformę wyborów. 

Według Middle East Concern, islam jest religią państwową i stanowi podstawę przepisów prawa. Surowe sankcje grożą za bluźnierstwo przeciwko religiom abrahamicznym. Ministerstwo Obdarowań i Spraw Islamskich dokładnie reguluje i monitoruje wszelką działalność religijną, łącznie z islamską. Przywódcy religijni muszą być zarejestrowani i tylko zatwierdzone informacje mogą być podawane w meczetach. Na publikację lub dystrybucję materiałów religijnych wymagane jest pozwolenie. Kult niemuzułmański jest dozwolony tylko w miejscach oficjalnie wyznaczonych do tego celu.

Większość Omańczyków praktykuje specyficzną dla Omanu odmianę islamu zwaną ibadyzmem, określaną jako „umiarkowany konserwatyzm”, będący mieszanką surowości i tolerancji. Według ekspertów, Ibadyci nie wierzą w przemoc wobec tych, którzy odchodzą od islamu i mają tendencję do tolerowania chrześcijan, co sprawia, że Oman jest przedstawiany na arenie międzynarodowej jako wzór tolerancji i dyplomacji. Jednak presja na omańskich konwertytów z islamu na chrześcijaństwo (i na chrześcijan ekspatriantów zaangażowanych w prozelityzm) pozostaje bardzo duża. Większość chrześcijan to ekspatrianci, skoncentrowani w obszarach miejskich, pochodzący z Filipin, Indii i krajów zachodnich.

Spis treści

2. Sytuacja w różnych regionach kraju

Społeczeństwo omańskie wciąż jest bardzo plemienne. Kontrola społeczna i rodzinna, a tym samym presja, jest na ogół większa na terenach wiejskich, zaś tereny miejskie dają konwertytom możliwość prowadzenia bardziej anonimowego życia.

Spis treści

3. Kogo dotykają prześladowania?

Społeczności chrześcijan ekspatriantów

Istnieje wiele wspólnot ekspatriantów (m.in. rzymskokatolickich, wschodnich prawosławnych i protestanckich), głównie na terenach miejskich, takich jak Muscat i Sohar na północy oraz Salalah na południu. Ich możliwości techniczne są ograniczone, co ma na celu dążenie do tego, by nie urazić tubylców.

Tradycyjne społeczności chrześcijańskie

Kategoria ta nie jest uwzględniana w punktacji i analizie ŚIP.

Społeczności konwertytów

Konwertytom z islamu na chrześcijaństwo grozi izolacja i presja ze strony rodziny i społeczeństwa na wyrzeczenie się wiary. Mogą oni też stracić prawo do opieki nad dziećmi, ponieważ prawo zabrania ojcu, który opuszcza islam, zachowania praw ojcowskich nad dziećmi.

Nietradycyjne społeczności chrześcijan

Kategoria ta nie jest uwzględniana w punktacji i analizie ŚIP.

Spis treści

4. Główne źródła prześladowań i dyskryminacji

Islamski ekstremizm

Konwertyci z omańskiego środowiska muzułmańskiego na chrześcijaństwo napotykają największą presją ze strony rodziny, która postrzega konwersję jako zdradę honoru rodziny i prawdopodobnie wydali konwertytów z domu. W przypadku konwertytów z isla¬mu pochodzących z innych miejsc (np. z Pakistanu czy Lewantu), wiele zależy od reakcji ich otoczenia w Omanie. Dopóki nie wywołują oni niepokojów, mają mniej powodów do obaw ze strony rządu Omanu, choć omańscy pracodawcy mogą ich zwolnić, co skutkowałoby deportacją, gdyby nie mogli znaleźć innej pracy. Konwersja nie jest uznawana przez rząd, a omańscy konwertyci byli przesłuchiwani przez urzędników, nakazywano im zaniechania spotkań, napotykali problemy prawne i groźby utraty pracy i domów. Prozelityzm jest nielegalny i karalny w świetle prawa. Żaden chrześcijanin nie był oficjalnie ścigany za prozelityzm, ale niektórzy zostali w ostatnich latach wydaleni z kraju bez należytego procesu.

Opresje klanowe

Wartości plemienne mieszają się z wartościami islamskimi: bycie Omańczykiem jest równoznacznie z byciem muzułmaninem, a odejście od wiary to hańba i wstyd dla rodziny i spo-łeczeństwa. Konwertyci narażeni są na ostracyzm lub podlegają ogromnej presji na powrót do islamu.
Dyktatorska paranoja. Oman ma rząd autorytarny, który nakłada sankcje karne za wyrażanie sprzeciwu i zastrasza media. Media społecznościowe i telefony mogą być monitorowane w celu stłumienia jakiejkolwiek krytyki rządu.

Spis treści

5. Czym różnią się prześladowania mężczyzn i kobiet?

Kobiety

Kobiety są w trudnej sytuacji w konserwatywnym społeczeństwie Omanu, gdzie ojcowie, mężowie i mężczyźni-opiekunowie sprawują znaczącą kontrolę nad ich życiem. Kobiety nie mają głosu w spo-łe¬czeństwie, więc nie oczekuje się, że będą miały własne poglądy religijne. Kobietom jest niezwykle trudno przejść na chrześcijaństwo, grozi im areszt domowy i izolacja od innych chrześcijan. Niezamężne konwertytki mogą być również nakłaniane do poślubienia muzułmanina, co ma zmusić je do powrotu na islam. Pokojówki, z których wiele to chrześcijańskie migrantki, doświadczają wykorzystywania seksualnego i niewolniczego traktowania. 

• Odmowa dostępu do społeczności / sieci społecznych
• Odmowa opieki nad dziećmi
• Odmowa prawnej możliwości zawarcia małżeństwa z chrześcijańskim małżonkiem 
• Wymuszony rozwód
• Wymuszone małżeństwo 
• Uwięzienie przez rodzinę / areszt domowy 
• Przemoc fizyczna
• Przemoc seksualna
• Przemoc słowna 

Mężczyźni

W Omanie bardzo trudno jest muzułmańskim mężczyznom przejść na chrześcijaństwo. Konwertyci ryzykują ostracyzm społeczny ze strony rodzin i społeczności. Prawdopodobnie stracą oni wsparcie finansowe rodzin i kontakty niezbędne do znalezienia lub utrzymania pracy w społeczeństwie omańskim, które jest oparte na relacjach międzyludzkich. Ma to wpływ na zależnych członków rodziny, gdyż mężczyźni są tradycyjnymi żywicielami rodziny. Żonaci tracą opiekę nad dziećmi i za-pewne czeka ich rozwód. Konwertyci mogą być również wygnani z domu, co stawia ich w wyjątkowo trudnej sytuacji.

• Odmowa dostępu do społeczności / sieci społecznych
• Odmowa opieki nad dziećmi
• Dyskryminacja / nękanie poprzez edukację
• Nękanie ekonomiczne poprzez pracę / stanowisko / działalność gospodarczą
• Przymusowe opuszczenie domu / wydalenie
• Zakazy podróży / ograniczenia przemieszczania się
• Przemoc słowna 

Spis treści

6. ŚIP: Perspektywa 5-letnia

Wykres: Wynik w zaokrągleniu.

Krótki opis zmiany wyniku i jej przyczyny

Średnia presja pozostawała na niezwykle wysokim poziomie w przypadku chrześcijan, zwłaszcza konwertytów z islamu na chrześcijaństwo. Spadek wyniku o jeden punkt spowodowany był głównie mniejszą liczbą zgłoszonych incydentów przemocy w okresie analizy ŚIP 2023. Chrześcijanie pozostają ściśle monitorowani przez rząd. 

Spis treści

7. Szczegółowe dane na temat przemocy i wywieranej presji

Poziomy przemocy i presji

Wykres: Wzorzec prześladowań dla Omanu.

Maksymalna liczba punktów dla każdej z sześciu kategorii wynosi 16,7 pkt. Łączna liczba punktów dla sześciu kategorii wynosi 100 pkt (6 x 16,7 = 100).

Przykładowe akty przemocy w opisywanym okresie sprawozdawczym

• W okresie objętym raportem ŚIP 2023 nie odnotowano przypadków fizycznego znęcania się przez władze. Jednak chrześcijanie w Omanie, zwłaszcza konwertyci ze środowiska muzułmańskiego, są ściśle monitorowani przez służby bezpieczeństwa, co zmusza ich do autocenzury. 
• Wielu omańskich konwertytów z islamu na chrześcijaństwo utrzymuje swą nową wiarę w ścisłej tajemnicy. Przemoc fizyczna i psychiczna ze strony członków rodziny również często zostaje zachowana w tajemnicy.
• Chrześcijańska wspólnota ekspatriantów jest monitorowana i stosuje autocenzurę, jeśli chodzi o prozelityzm i inne działania chrześcijańskie. 

Życie prywatne

Ekspatrianci chrześcijańscy, którzy publicznie mówią o swej wierze, mogą być oskarżeni o prozelityzm, a w efekcie skutkować deportacją. Oman jest jednym z niewielu krajów, gdzie islam jest religią państwową, ale konwersja nie jest przestępstwem, o ile nie odbywa się publicznie. Jednak biorąc pod uwagę kulturę plemienną, konwertyta zostanie poddany ostracyzmowi i straci wszelkie zabezpieczenie socjalne, które normalnie zapewnia rodzina.

Życie rodzinne

Wszystkie dzieci urodzone przez omańskich rodziców, w tym konwertyci na chrześcijaństwo, są uważane za muzułmanów. Dzieci niemuzułmańskie nie mogą być zwolnione z obowiązkowych zajęć islamskich w szkołach państwowych. Nawrócony mąż po rozwodzie traci prawo do opieki nad dzieckiem (tak samo jak w przypadku nawróconej żony, ale kobiety ogólnie nie mają prawa do opieki nad dziećmi).

Życie w społeczeństwie

Chrześcijanie, zwłaszcza konwertyci i ekspatrianci podejrzani o ewangelizację, są monitorowani przez rząd i społeczeństwo, które w razie powzięcia informacji o jakichkolwiek „podejrzanych okolicznościach” poinformuje służby bezpieczeństwa. Mogą oni być przesłuchiwani przez policję. W społeczeństwie plemiennym, jakim jest Oman, zatrudnienie często uzyskuje się poprzez relacje (rodzinne). Znani konwertyci omańscy nie będą w stanie zdobyć pracy. Chrześcijańscy ekspatrianci mogą doświadczyć dyskryminacji. Wiara jest dodatkowym czynnikiem pogarszającym ich sytuację, ale rasizm także często odgrywa negatywną rolę. 

Życie w państwie

Konstytucja Omanu (art. 28) gwarantuje jedynie „wolność praktykowania obrzędów religijnych” pod warunkiem, że „nie są one (...) sprzeczne z moralnością”. To dlatego nie ma swobody przechodzenia z islamu na chrześcijaństwo. Chrześcijanie starają się nie być widoczni w działaniach politycznych, aby nie prowokować wrogiej reakcji ze strony rządu. Tylko organizacje chrześcijańskie oferujące wyraźną korzyść dla społeczeństwa Omanu (np. szpital) są mile widziane. 

Życie w kościele

Kościoły stosują autocenzurę i uważają, by nie organizować działań publicznych ani nie drukować dużych ilości materiałów chrześcijańskich, które mogłyby być interpretowane jako prozelityzm. Rząd prawdopodobnie wystąpiłby przeciwko każdemu kościołowi integrującemu konwertytów. Publikacja, import i dystrybucja materiałów religijnych podlegają zdecydowanej regulacji; kościoły nie mogą już korzystać z własnych kanałów importu Biblii. 

Spis treści

8. Naruszenie zobowiązań i praw międzynarodowych

Oman zobowiązał się do przestrzegania i ochrony praw podstawowych w następujących traktatach międzynarodowych:

1. Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, ICESCR)
2. Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (Convention on the Elimination of All Forms of Discrimnation against Women, CEDAW)
3. Konwencja o prawach dziecka (Convention on the Rights of the Child, CRC)

Oman nie wypełnia swoich zobowiązań międzynarodowych, regularnie naruszając lub nie chroniąc następujących praw chrześcijan:

1. Dzieci chrześcijańskich konwertytów są zmuszane do otrzymywania muzułmańskiej edukacji religijnej oraz do uczestnictwa w ceremoniach i festiwalach religijnych niezgodnych z ich przekonaniami religijnymi (CRC, art. 14)
2. Konwertytki na chrześcijaństwo nie mogą poślubić chrześcijańskiego małżonka, ponieważ kobiety zarejestrowane jako muzułmanki według prawa nie mogą poślubić niemuzułmanina (CEDAW, art. 16)

Spis treści

9. Sytuacja innych mniejszości religijnych

Hinduiści, buddyści i muzułmanie, którzy nie są ibadytami mają względną swobodę praktykowania własnych wierzeń. Departament Stanu USA (IRFR 2021) podaje, że inne grupy niemuzułmańskie mogą stosunkowo swobodnie gromadzić się w wyznaczonych miejscach, ale problemem pozostaje przeludnienie. Spotkania nadal odbywają się w prywatnych miejscach, choć jest to oficjalnie zabronione. Ponadto grupy religijne mają trudności z rejestracją w rządzie, gdyż procedury są niejasne. Wszyscy licencjonowani imamowie „muszą wygłaszać kazania w ramach politycznie i społecznie akceptowalnych parametrów”. Rząd wprowadził te środki, aby uniknąć wyrażania politycznego niezadowolenia w meczetach. Ateizm jest w Omanie podejrzany – podczas wydarzenia na wysokim szczeblu został opisany jako „behawioralny problem psychologiczny”. W wydarzeniu tym uczestniczyli wysocy rangą urzędnicy (religijni), w tym Wielki Mufti (Oman Observer, 24 maja 2022). 

Spis treści

10. Open Doors w Omanie

Open Doors organizuje wsparcie modlitewne dla wierzących i Kościoła na Półwyspie Arabskim.

Spis treści

11. Módl się za Oman

• Bardzo wielu chrześcijan w Omanie pochodzi z innych krajów i pracuje jako pracownicy gościnni. Módl się o tych chrześcijan, aby znaleźli wspólnotę wiary i wiedzieli, że nie są sami.
• Módl się, aby Bóg zmienił serca sułtana Haithama ibn Tariqa i innych przywódców Omanu. Wiemy, że Bóg może wszystko - może też dotrzeć z nadzieją Ewangelii do potężnego szefa omańskiego rządu.
• Kiedy omański muzułmanin odnajduje Jezusa Chrystusa, może go to kosztować wszystko. Módl się, aby błogosławił tych chrześcijańskich konwertytów, aby ich zachował i doprowadził do nich innych chrześcijan, którzy pomogą im wzrastać w wierze.